راهکارهایی برای غذا خوردن کودک سه ساله با قاشق چیست

غذا خوردن کودک

غذا خوردن کودک سه ساله ,غذا خوردن کودک در,غذا خوردن کودک در چه ماهی,غذا خوردن کودک در شب,غذا خوردن نوزاد در چند ماهگی,غذا خوردن نوزاد در 5 ماهگی

توضیحاتی در مورد غذا خوردن کودک

همانطور که حتما مشاهده کرده اید برخی از کودکان در غذا خوردن، بد ادا هستند، خیلی از غذاها را نمی خورند و یا تمام غذاهایی که طعم خاصی دارند و یا از یک ماده غذایی خاصی درست شده اند، لب نمی زنند. وسواسی بودن در انتخاب غذا یا بد غذا بودن هم که مشخصه های آن ترس و اضطراب در وضعیت غذا خوردن است، از دیگر مشکلات غذا نخوردن کودکان می باشد. تحقیقات نشان داده است که 20 تا 30 درصد کودکان مشکلات غذا خوردن دارند. این مشکلات معمولا با دیگر عادات غذایی چون خیلی کند خوردن و بی علاقگی به غذا خوردن توام می شوند.در این مطلب از سایت جسارت در مورد غذا خوردن کودک صحبت میکنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.

علل غذا نخوردن کودک

1 – کودک غذا و یا غذا خوردن را با یک تجربه آزارنده مثل خفگی، بالا آوردن غیرارادی به هنگام خوردن غذا، دارو خوراندن به کودک و… تداعی می کند. 2- والدین کودک به صورت سهوی و غیر عمد، وسواس کودک را در انتخاب غذا یا غذا نخوردن تقویت می کنند، مثلا؛ وقتی کودک از خوردن غذایی خاص امتناع می کند، والدین آن را بر می دارند و غذای دلخواه کودک را مهیا می کنند. 3- برخی از کودکان به خاطر بیماری های خاص یک مقطع رشدی خود مثل بیماری برگرداندن غذا بر اثر التهاب معده و مری،سندرم روده باریک و… تجربه های غذایی مناسبی را ندارند. 4- در خانواده هایی که فرزندان آنها مشکلات خوردن غذا دارند، یک چرخه زورگویی قابل مشاهده است. معمولا این کودکان به هنگام غذا خوردن، رفتارهای منفی زیادی دارند رفتارهایی چون،لجبازی، شکایت،نافرمانی، بازی بازی کردن با غذاو… و در عین حال، والدین نیز هنگام غذا دادن به کودک رفتارهای منفی بیشتری نشان می دهند، یعنی بیشتر دستورات منفی و ناخوشایند می دهند و یا اظهارات منفی زیادی به هنگام غذا دادن به بچه اظهار می کنند.

غذا خوردن کودک با رعایت نکات

در هنگام غذا دادن به کودک بایستی مواردی را رعایت کرد که کودک با اشتها و علاقه بیشتری غذا بخورد. در ادامه برخی از این موارد آورده شده است: 1- کودک باید در زمان خوردن غذا در وضعیت راحتی قرار گیرد و غذا نزدیک او باشد تا بتواند به راحتی بدون این که تحت فشار قرار گیرد، غذا بخورد. این کار موجب می شود ریخت و پاش کودک کمتر شود. 2- بشقاب و لوازم غذا خوردن باید از جنس نشکن باشد. در صورت شکستن ظرف ممکن است کودک احساس ناامیدی کند و یا والدین عصبانی شوند. 3- قاشق نباید زیاد گود باشد و لیوان نیز باید به اندازه ای باشد که کودک به راحتی آن را بگیرد. 4- خوردن سوپ برای کودک سخت است ولی اگر کمی قوام آن غلیظ باشد کودک می تواند آن را با قاشق بخورد. 5- رنگ مواد غذایی می تواند در اشتهای کودک و علاقه ی او به غذا تاثیر بگذارد. خوردن غذاهایی با رنگ های سبز، نارنجی و زرد برای آن ها جالب است. برای این کار می توان از سبزیجات برگ سبز، هویج و… استفاده کرد. 6- آب میوه ی طبیعی بهتر از نوع صنعتی آن است چرا که به نوع صنعتی آن ماده ی قندی، رنگ و ماده ی معطر اضافه شده است. 7- دادن وقت کافی در زمان صرف غذا بسیار مهم است و باید از شتاب و عجله درهنگام غذاخوردن پرهیز کرد. 8- باید بی علاقگی کودک را نسبت به یک ماده ی غذایی پذیرفت و یک ماده ی خوراکی دیگر را جایگزین کرد. 9- غذا خوردن در یک ساعت معین می تواند سبب تحریک اشتهای کودک شود. 10- خستگی کودک مهم ترین عامل از بین بردن اشتهای اوست. بهتر است بعد از استراحت به کودک غذا داده شود. 11- کودک در یک محیط آرام بهتر غذا می خورد. مشاجره، بلند کردن صدای رادیو و تلویزیون، وهمچنین رفت و آمد زیاد حواس کودک را پرت می کند و تمایل او به غذا خوردن کم می شود. 12- دادن غذای یکنواخت و تکراری سبب بیزاری کودک می شود. حتی اگر غذایی که مورد علاقه ی کودک است، پشت سرهم و تکراری به کودک داده شود، از خوردن آن امتناع خواهد کرد. 13- هنگامی که رفتار کودک غلط است باید عکس العمل ثابتی نشان داد، مثلاً اگر بشقاب یا قاشق یا غذا را پرت کرد، نباید گاهی اوقات خندید و گاهی تنبیه کرد، بلکه باید رفتاری را در پیش گرفت که کودک احساس کند، کارخوبی انجام نداده است. 14- نخوردن برخی از غذاها ممکن است به علت تقلید کودک از اطرافیانش باشد.

راهکارهایی برای غذا خوردن کودک

کودکانی که مشکلات غذا نخوردن دارند معمولا آنقدر می خورند که رشد کنند. مشکلات شان هم معمولا بدون درمان رفع می شود؛ ولی بعضی از این کودکان به قدر کافی مواد غذایی دریافت نمی کنند و در برخی موارد رشد جسمی، اجتماعی و هیجانی آنها به خطر می افتد که در چنین مواقعی واجب است برنامه مناسبی برای تغذیه کودک تنظیم شود . لذا برای پیشرفت سریعتر در درمان، همکاری متخصص تغذیه کودک و روان شناس کودک لازم و ضروری است.اما در شرایط معمول تر درمانی سیری متفاوت از قبل دارد. ماهیت مشکل بر درمان بسیار تاثیر گذار است. توجه به عوامل خانوادگی بالخص والدینی و محیطی بسیار حائز اهمیت است. والدینی که در مورد اختلالات خوردن فرزند خود کمک می خواهند، دربسیاری از موارد، مشکلات هیجانی و زناشویی دارند که این عامل به خودی خود تاثیر مبرهن و بسزایی در مشکل فرزند دارد، درمان صرف مشکل کودک کارساز نیست و حتی به طور قطع می توان اظهار کرد که درمان بی نتیجه است. تجارب بالینی متعدد نشان داده است برطرف کردن مشکل والدین، منجر به رفع مشکل غذا نخوردن کودک نیز می شود.